Op de staalkaart expositie van 2008 presenteert het FOTOexpo202 team zichzelf onder de titel Graag Gedaan.
De vrijwilligers die al ruim 6 jaar elke 5 weken een foto-expositie organiseren komen nu met hun eigen werk.
Jan Wingender, Sietse Merkens, Huub Severiens en Ton van der Pal zullen hun werk exposeren.
Alle 4 fotografen hebben een volkomen verschillende stijl van fotograferen. Sietse Merkens heeft een aangrijpende serie van een vrouw met een plastic baby. De portretten van Ton van der Pal zijn krachtig.
Jan Wingender, meer bekend om zijn boekencollectie, laat straatfotografie zien, van verre landen. Huub Severiens blijft sociaal geëngageerde foto’s maken, hij toont een serie portretfoto’s van de spelers van een jeugdelftal van AFC Quick..
Voorzitter Rob Goedvolk had geen recent werk maar is vertegenwoordigd met een foto van Kees de Graaff waar hij op is afgebeeld.
De aanleiding om nu eens de schijnwerper op zichzelf te richten was het stoppen van Ron de Jager met Staalkaart. Hij vond geen opvolger dus dit festival stopt na dit jaar.
De dag van de amateurkunst zou deze leemte gedeeltelijk kunnen opvullen. Dan zou de focus van de amateurkunstdag wat breder worden, wat meer op de beeldende kunst.
De professionele kunstenaars hebben dan de maandelijkse kunstkijkroute. Toch jammer van de modeshow, kunst in de containers en de andere onderdelen van staalkaart.
Kees de Graaff begint zijn lezing met een muziekje van Bob Dylan. Hij loopt wat rond en kijkt de zaal door. Dan start hij zijn computer. Op het werkblad staan talloze documentjes en foto’s, een huishoudelijk rommeltje. Dan start hij de diavoorstelling en het publiek weet: dit is geen gewone fotoshow. De voorstelling TRANS is een reis naar de randen van de fotografie en de geest.
Kees de Graaff (1950) is een fotograaf uit Hoogland en tevens huisman. Eerder was hij ondermeer bouwvakker in Australië, toneelfotograaf in Amsterdam en docent aan de Rietveld academie.
Na het gymnasium en de foto-akademie St. Joost in Breda vertrekt Kees in 1973 naar Australië. Hij werkt er tussen de bouwvakkers en de aboriginals op afgelegen en verlaten gebieden. Hij geniet van de eenzaamheid, van de onmetelijke ruimte en van de zeeën van tijd. De confrontatie met de aboriginal cultuur zet hem aan het denken over wat hij tot dan toe als cultuur beschouwde. Een ontmoeting met een monumentale boom maakt op hem een indruk voor het leven.
Terug in Nederland fotografeert hij voor het blad Toneel Theatraal, dat hem alle vrijheid in werken geeft. Hij wordt in 1989 de huisfotograaf van Toneelgroep Amsterdam waar hij opzienbarend werk levert. De foto op zich is hem niet genoeg; hij begint te experimenteren met zijn materiaal, ontwikkelt lappen foto’s met een spons en voegt zo een extra betekenis toe aan zijn beelden. Bewerking van foto’s is voor hem een vanzelfsprekendheid, lang voordat Photoshop bestaat.
Als bewerking met de computer mogelijk wordt, verbaast De Graaff zich over de wetmatigheden daarvan. Een fotograaf die zijn foto’s combineert tot één plaat wordt ontslagen. Dat mag niet. Maar beeldredacteuren mogen bij foto’s van aanslagen wel de meest gruwelijke details wegmoffelen. Waanzin, vindt De Graaff. En hij reageert na de moord op Theo van Gogh (2 november 2004) met zijn grootste foto: The hand of Van Gogh. Het is een schokkend beeld van een vertrapte, afgehakte hand. Die van De Graaff zelf.
Ook over de vanzelfsprekendheid van het beeld verbaast De Graaff zich enorm. “Je ziet niet wat je ziet,” is zijn stelling. Hij gaat op zoek naar de eerste fotografen, naar de oorsprong van fotografie en komt terecht ver voordat het fotochemische proces ontwikkeld werd. Niet het proces is van belang, maar het perspectief. En daar maakt de Italiaanse schilder Massacio (1401 – 1428) een begin mee. In zijn voorstelling TRANS laat hij zien hoe Massacio een reuzenstap maakt van de onpersoonlijke iconografische voorstelling van zijn tijdgenoten naar afbeelding van mensen van vlees en bloed. “Massacio is mijn held,” verzucht De Graaff.
Wanneer hij in een gesprek met zijn woedende vrouw te horen krijgt: “Kees, kijk naar jezelf”, en een fotografe reageert op zijn kritiek met “Who the fuck is Kees de Graaff?”, neemt hij hun opmerkingen letterlijk. Hij begint aan een eindeloze reeks zelfportretten. In de serie ‘I am…’ maakt hij versmolten dubbelportretten met onder anderen Bob Dylan, Tomasso Massacio, Marlon Brando en Brigitte Bardot. Later worden de beroemdheden vervangen door de fotograaf uit Hoogland, en ontstaan dubbele zelfportretten. Indringend staart hij de kijker dubbel aan.
Beeldbewerking is een vanzelfsprekendheid voor Kees de Graaff. Daarmee geeft hij zijn beelden kracht en gelaagdheid. Of het nou gaat om stillevens, zelfportretten of bostaferelen uit landgoed Den Treek. De Graaff speelt met Photoshop op de computer zoals een concertpianist zijn vingers losmaakt met wat etudes. Het onbegrip dat hem vaak ten deel valt, zet hem aan tot een speurtocht naar de oorsprong en de betekenis van de fotografie. Een vaak eenzame tocht met wonderlijke vondsten en onverwachte schoonheid.
Dertig mensen hebben afgelopen woensdagavond mijn fotolezing TRANS (1.03b) gezien. En dat is veel, zeker de setting en de regio in acht genomen. Reaktie waren fijn. Verbazing, onthutste gezichten en ook vrolijke verwondering. Deze keer hadden we er een pauze ingelast. Het geheel duurde 2 uren. Eén en ander geschiede op uitnodiging van FotoGalerie 202 te Amersfoort.
Half jaar geleden is TRANS gemaakt specifiek voor een gehoor van theaterwetenschappers. Indertijd hebben ik deze theatrale performance modulair opgebouwd; Inhoudende dat ik er hoofdsukken kan uithalen en er nieuwe kan instoppen. Dat is me deze week gelukt. Het geheel is nu iets auto-biografischer geworden. Spannend voor mijzelf was om een hoofdstuk in te voegen met een selectie foto’s van bomen en de natuur. Afgelopen weken gemaakt in Den Treek. (Een landgoed met heide en veel bos) . Daar heb ik een applaus voor gekregen. Een schone ervaring, ik weet nu weer wat verlegenheid is.
“Waar doen we het allemaal voor?” verzucht ik regelmatig. Maar gezien de oprechte reaktie van die avond zal die vraag mij de komende maanden niet meer teisteren. Lief Publiek: Bedankt!!
(TRANS gaat nu via Amsterdam-Noord richting Haarlem.)
Foto uit TRANS: “We are Antonin Artaud, with my double.”
originele uitnodiging: TRANS_2.03b ::: Kees de Graaff
Beheer cookie toestemming
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
