Paolo Gant

Paolo Gant

Expositie ‘Jazz For The Eyes #2’ – Fotografie van Paolo Gant
FOTOexpo202  organiseert in de Observant te Amersfoort Jazz For The Eyes #2, een fototentoonstelling van Paolo Gant, van 21 maart tot 16 mei 2025 aan het Stadhuisplein 7.

Opening op 21 maart 2025
We nodigen u uit voor de opening op 21 maart. Inloop vanaf 17:00 uur, officiële opening om 17:30 uur met een gesprek tussen Paolo Gant en jazzkenner Jeroen de Valk, auteur van de biografie over Chet Baker.

Een unieke jazzervaring
Binnen zijn fascinerende foto’s van Chet Baker te zien, vastgelegd op 22 maart 1988, 37 jaar geleden. Op de binnenplaats vindt u nog meer bijzondere jazzfoto’s.
Beleef jazz door de lens van Paolo Gant. We kijken uit naar uw komst!

Biografie Paolo Gant

Fotograaf Paolo Gant (1962) groeide op in Venetië, een stad die wereldwijd tot de meest gefotografeerde behoort. Omringd door toeristen met camera’s, was het slechts een kwestie van tijd voordat hij zelf interesse kreeg in fotografie. De eerste camera die hij gebruikte, was een Kodak Retinette, waarbij de scherpteafstand handmatig moest worden ingeschat. Dit resulteerde vaak in onscherpe foto’s. De echte doorbraak kwam toen hij de spiegelreflexcamera van zijn vader begon te gebruiken. Met deze camera was dat probleem opgelost, en kon het plezier echt beginnen. Tijdens vakanties mocht hij af en toe een foto maken, maar niet te veel—een rolletje van 36 opnames was anders zo vol!

Zijn ware passie voor fotografie werd aangewakkerd door een medestudent van het Kunstlyceum, die hem kennis liet maken met de magie van de donkere kamer. De overgang van idee naar tastbare afdruk betoverde hem. Met het geld dat hij verdiende met vakantiewerk en later als officier in het leger, kon hij zijn eerste eigen camera’s aanschaffen om zijn vaardigheden verder te ontwikkelen.
In 1985, terwijl hij wachtte op zijn toelatingsexamen voor de Kunstacademie in Venetië, stuitte Paolo op een advertentie in een lokale krant: er werd een persfotograaf gezocht. Hij solliciteerde en kreeg direct een baan bij “Il Gazzettino”. Wat begon als een parttime functie, groeide al snel uit tot een fulltime carrière, waarbij hij het nieuws in Venetië en omstreken vastlegde. Een studie aan de Kunstacademie bleek daardoor niet meer haalbaar.
De daaropvolgende vijf jaar bracht hij met zijn camera door op allerlei locaties, van politieke bijeenkomsten tot sportevenementen en festivals. Zijn dagen eindigden vaak met het fotograferen van jazz- en popconcerten. Aangezien deze beelden meestal niet direct voor publicatie nodig waren, kon hij er met meer aandacht en creativiteit aan werken.

In die tijd golden er minder beperkingen voor concertfotografie, wat Paolo de vrijheid gaf om unieke en artistieke beelden vast te leggen. En dat was nodig, want in de clubs en theaters van Mestre – waar hij destijds woonde – traden regelmatig grote jazzmuzikanten op, van Miles Davis tot Sonny Rollins.
Een bijzondere ontmoeting vond plaats in maart 1988, toen Chet Baker optrad in Teatro alla Giustizia, een klein podium in een oude spoorloods bij het station van Mestre. Paolo had die avond geen opdracht en besloot, samen met een vriend, de legendarische trompettist te gaan bekijken. Tot dan toe kende hij Baker alleen van een LP-hoes van Elvis Costello. Gefascineerd door Chets karakteristieke, door het leven getekende gezicht, fotografeerde hij hem van dichtbij. Zittend op de grond, letterlijk aan de voeten van de muzikant, probeerde hij de fragiele sfeer van het optreden vast te leggen. Zes weken later bereikte hem het nieuws dat Baker in Amsterdam was overleden. Een van Paolo’s foto’s werd bij de berichtgeving in de krant geplaatst.
In 1990 verhuisde Paolo naar Nederland en zette hij zijn fotografieloopbaan voort, zij het met wisselend succes. Om financieel rond te komen, nam hij steeds vaker ander werk aan. Vanaf 1995 liet hij het beroepsmatige fotograferen achter zich en ging hij fulltime in de grafische sector aan de slag. Jazzfotografie bleef echter een geliefde hobby.

Zijn foto van Chet Baker kreeg onverwachte bekendheid toen hij in contact kwam met Jeroen de Valk, auteur van een biografie over de muzikant. Deze foto sierde uiteindelijk de cover van het boek, dat in meerdere talen werd uitgegeven. Via deze publicatie kwam Paolo in contact met Kees Koedam, curator van jazzfotografie-exposities. Dit leidde ertoe dat zijn werk op diverse locaties werd tentoongesteld en steeds vaker in verschillende media verscheen. Een van zijn foto’s werd bijvoorbeeld gebruikt voor de poster en promotiematerialen van Red Light Jazz 2014.
FOTOexpo202 en de Observant in Amersfoort presenteren met trots de expositie Jazz For The Eyes #2, een bijzondere fototentoonstelling van fotograaf Paolo Gant. Van 21 maart tot en met 16 mei 2025 zijn zijn indrukwekkende jazzfoto’s te bewonderen aan het Stadhuisplein 7. Binnen worden Paolo’s Chet Baker-foto’s tentoongesteld, terwijl op de binnenplaats een selectie van zijn jazzfotografie te bewonderen is. De opening vindt plaats op vrijdag 21 maart om 17:00 uur, met een interview door Jeroen de Valk.

Feit: Op 22 maart 2025 is het exact 37 jaar geleden dat Paolo de iconische foto’s van Chet Baker maakte in Teatro alla Giustizia, Mestre, Italië. De foto’s werden geschoten op Ilford HP5 (400 ISO), belicht en gepushed op 1600 ISO en daarna overontwikkeld. Hij gebruikte een Canon F1n met een 35mm f/2 en een 85mm f/1.8 lens.

Amersfoort stapt uit de schaduw

Amersfoort met vier fotografen bij FotoExpo202 met Mets Julianus, Robert Jan Stokman, Feike Faase en Linda van de Berg

Mets Julianus
Mets heeft het thema ‘me and my shadow’ aangegrepen om het verleden op te rakelen. Geen licht zonder schaduw, dat blijkt maar weer.

Robert Jan Stokman
Robert Jan heeft zijn Iphone altijd bij zich en fotografeert veel onderweg. Dit doet hij intuïtief en hij gebruikt zijn camera als schetsblok zonder de belemmering van een vooropgezet plan. De stad spreekt tot zijn verbeelding als decor voor iets dat zou kunnen gebeuren of zich achter de oppervlakte schuilhoudt. Een gebouw of een straat kan ook een herinnering oproepen die terugkomt in het heden

Feike Faase
Elke klik is een gok—een poging om tijd te temmen. Ik zie niet alleen licht, maar verhalen in lagen. Een schaduw, een glimlach, een windvlaag die speelt;
alles schreeuwt om vastgelegd te worden. Wat mijn lens vangt, is nooit zomaar een beeld.

Linda van den Berg
Fotografie is meer dan kijken, het is ook luisteren en voelen.
Het is een manier om me te uiten. De camera is als een tolk tussen mijn gevoel en de werkelijkheid om me heen. De tijd die ik neem om een beeld vast te leggen is erg belangrijk. Mijn trage camera’s helpen hierbij.
Het late zonlicht door ons raam piept naar binnen en geeft een dramatisch blik op dagelijkse dingen, bloemen uit onze tuin, groente uit eigen moestuin of groentela.

contact FotoExpo202

Te zien in Observant Amersfoort

Nico Brons als pionier

Nico Brons als pionier

Nico als een rasechte pionier.

,,Hoe of met welke apparatuur een foto tot stand komt, is niet interessant. De kunst is de sfeer of emotie van het moment vast te pinnen in beeld.’’

De keuze voor de Fotoacademie in 2011 is voor Nico Brons een tamelijk impulsieve. Hij is dan 54. Na jaren als consultant te hebben gewerkt in de IT, belandt hij door een ernstige ziekte thuis. Een heftige, donkere periode.  Tot hij beseft: de knop moet om. Hier heb ik het mee te doen, maak er maar wat van. Nico schrijft zich in voor de fulltime opleiding van de Fotoacademie in Amsterdam.

 In 2013 studeert hij als eerste in Nederland af met beelden gemaakt met een IPhone. Een gedurfd project in de conservatieve wereld van de fotografie. Als gepassioneerd freelance fotograaf heeft Nico Brons zich gespecialiseerd in portretfotografie, interieurfotografie,  festival- en concertregistraties en documentair werk.  Zowel voor bedrijven, als particulier. In zijn beelden laat hij zich leiden door intuïtie en gevoel en weet spanning op te zoeken in het onderwerp dat hij vastlegt. ,,Door me te laten raken door de sfeer ben ik  alert op dat ene moment. Dát kunnen vastleggen, daar gaat het om.’’
Nico’s werk valt op in compositie en in zijn portretfotografie is hij dicht op de huid.

Door een ongeval op jonge leeftijd, ziet hij met slechts éen oog. Een voordeeltje in zijn werk, noemt hij het zelf. ,,Ik hoef de 3D werkelijkheid niet om te zetten in een 2D foto. Ik zie geen diepte en kijk daarmee zelf al 2D de wereld in.’’ In zijn autonome werk heeft Nico in korte tijd faam verworven tot ver in het buitenland met zijn IPhone fotografie. Hij exposeerde onder meer in New York, Los Angeles, Melbourne en Toronto.  In 2020 winnaar van de 2e prijs in de internationaal gerenommeerde smartphonefotografie wedstrijd IPPA. Met de grenzeloze mogelijkheden die de smartphone hem  biedt,  weet Nico gedachten in zijn hoofd om te zetten in verassend en persoonlijk beeld. Soms duister, soms schurend, soms met een vleug humor. Zijn IPhone-art overschrijdt de grens tussen fotografie en abstractie kunst. Nico heeft inmiddels een stapje terug gedaan en werkt alleen nog voor de Persgroep (AD Amersfoortse Courant). De grote opdrachten, les geven, workshops en lezingen zijn verleden tijd. Het is tijd voor vrij werk en experimenten, dat sneeuwde nog weleens onder. Nico is in het verleden al lid geweest van FKE en heeft besloten om weer lid te worden. Vooral de sociale contacten vind hij erg leuk. Tegenwoordig experimenteert hij met AI (kunstmatige intelligentie) om fantasie illustraties te maken. Overigens heeft voor hem deze tak van sport niets van doen met fotografie.

Te zien vanaf 18-11-2024 bij Observant Amersfoort tijdens de openingsuren.

Jij ook als exposant bij Fotoexpo202?

Fotoclub Keistad

Fotoclub Keistad

Bent u al lid van FotoExpo202?