Categorie: Opening

Opening van “De Nacht van de Fotografie”

Op 9 september is FOTOexpo 202 heropend met een bijzonder verrassende tentoonstelling, “De Nacht van de Fotografie”. Tijdens de opening konden de foto’s worden bekeken bij het licht van de meegebrachte zaklantaarns.
Een foto-impressie van de tentoonstelling en de opening:

20110909 Opening De Nacht van de Fotografie

Interview met Hans van Helden, voorzitter van Kunst in Amersfoort, die de officiële opening heeft verricht:

Interview met voorzitter Rob Goedvolk:

openingsspeech: Stadsgezichten

Hallo fotovrienden,

Fotografie, schrijven met licht, wordt door velen ervaren als geschied-schrijven met licht. De fotografie moet zonodig een tijdsbeeld vastleggen of een moment uit de actualiteit.

Ik zag eens een expositie op het fotofestival van Naarden. Het waren allemaal foto’s uit de 50tiger jaren. Gewoon een kruispunt en wandelende mensen op straat. Dat was anno 2003 toch wel interessant. De auto’s, het kevertje, de ford Taunis enz. De kleding van de mensen. De foto’s zelf waren absoluut niet mooi en in 1950 zeker niet de moeite waard om af te drukken. Maar de fotograaf had kennelijk het maken van de foto’s goed gedocumenteerd want vanaf hetzelfde standpunt was 50 jaar later weer een foto genomen. Tja dan leg je tijd vast. (een idee voor de jonge fotografen onder ons ?)

De werkgroep Urban van de fotokring Eemland heeft die tijd niet. Zij fotografeerden objecten waar de tand des tijds stevig in gebeten had. Ook een manier om de tijd vast te leggen. We zien ergens dat door een kapot raam de planten naar binnen groeien, de natuur herneemt zijn plaats weer in. Ook zeggen deze foto’s iets over het menselijke gewroet op deze aardbol. Al die rotzooi is ooit met liefde en vakmanschap gemaakt. Verval is een teken des tijds.

Verval is niet altijd op de portretfoto’s te zien, de foto’s leggen vaak een mooi moment vast in een mensenleven. Ook hier geld dat oude foto’s best leuk zijn. Ik zag eens een serie foto’s van willeke alberti aan het begin van haar carriere, toen ze nog dreef op de grote naam van papa.

Op school waren er wel van die spelletjes waar de leerlingen jeugd foto’s van docenten mochten benoemen. Dat vinden ze toch wel leuk. Portret foto’s zijn op die manier ook het vastleggen van momenten in de tijd.

Toch is er op deze expositie meer te zien dan gewoon wat momenten die fotografen vast legden. De amateur fotografen proberen toch allemaal iets toe te voegen aan de beelden,  wat dat dan ook mag zijn. Er word gekeken naar compositie, kleur, techniek enz. De foto moet iets te zeggen hebben. Je kan lang aarzelen of die bepaalde pijp, kraan of zoiets nu net wel of niet op de foto moet komen. Al deze foto’s zijn met grote aandacht en zorg gemaakt, alleen dat maakt deze expositie tot een bijzonder gebeuren.

Ik wil alle exposanten feliciteren met het behaalde resultaat.